I.to seek on all sides, to look about for, to search after.
I. Lit. and in gen.: anquirere est circum quaerere, Paul. ex Fest. p. 22 Müll.: “anquirere aliquem, apud quem evomet virus, etc.,” Cic. Lael. 23, 87; so id. ib. 27, 102; id. Off. 1, 4, 11.—
B. Trop., to inquire about, to examine into: “aut anquirunt aut consultant, conducat id necne,” Cic. Off. 1, 3, 9: “anquirentibus nobis omnique acie ingenii contemplantibus,” id. de Or. 1, 33; so id. Fat. 9; Tac. A. 12, 6 al. —
II. Esp. in judic. lang. t. t.
A. To institute a careful inquiry or examination: “de perduellione,” Liv. 6, 20: “de morte alicujus,” Tac. A. 3, 12.—
B. To enter a complaint, to accuse one, with the word designating the punishment in the abl. or gen.: “capite anquisitus,” Liv. 8, 33: “pecuniā anquirere,” id. 26, 3: “cum capitis anquisissent,” id. 2, 52; 26, 3.—Hence, anquīsītē , adv., carefully (only in Gell.): “satis anquisite satisque sollicite,” Gell. 1, 3, 9, where Hertz now reads inquisite.—Comp.: “Theophrastus anquisitius super hac ipsā re et exactius pressiusque quam Cicero disserit,” Gell. 1, 3, 21, where Hertz now reads inquisitius.